IL DIVINO INFANTE

ΣΕ ΣΗΜΑΔΙΑ...

UNA NAVE DI NATALE

λέω να γράψω για χιονόμπαλες

και ζάχαρη άχνη στη μουσούδα…

για καμπανάκια και γκι που μου στολίζουν την εξώπορτα,

για τη κουζίνα της μαμάς και τα έξοδα του μπαμπά μου,

λιχουδιές και δώρα, για εμένα, για όλους.

λέω να γράψω για τα κάλαντα που μου την σπάνε

μα όταν δεν τα ακούω μου λείπουν

και τα παιδάκια που τα μισώ όταν βαράνε τα κουδούνια

μα όταν φεύγουν σκέφτομαι…’’αχ…τα γλυκά μου’’…

για τους φίλους που μαζευόμαστε στις πλουμιστές,

φωτεινές μέχρι εμετού και πολυπολύχρωμες καφετέριες

και γελάμε και δείχνουμε τα ψώνια μας,

δηλαδή ο ένας τον άλλον…

και για το toffee nut latte στα starbucks…

για τα καμένα μελομακάρονα

ή για το μπαλκόνι μας που λάμπει σαν τρεχαντήρι

και που σαλπάρει κάθε βράδυ με αυτόματο διακόπτη.

λέω να γράψω για τον αϊ-διονύση στο κολωνάκι,

που είχα τόσο καιρό να μπω σε εκκλησία

και ένιωσα την ανάγκη και μπήκα

και ήταν όμορφα και κεριά τρεμοπαίζανε

και ο άγιος, εκεί, μεγαλόπρεπος,

μα πέρασε πριν λίγο η γιορτή σου,

έρχεται όμως η μεγάλη γιορτή της φυλής σου,

χριστούγεννα, νιώθω τη μυρωδιά σας μα…

SARTO!

MI PARLO

ΑΚΡΗ, ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΚΡΕΒΑΤΙΟΥ

IL SUO SGUARDO MANIFESTAVA L'ANSIA CHE LO DIVORAVA