16.6.07

MONTAGGIO#


.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
καρέ#καρέ
σκέφτομαι και γράφω
κόβω το φιλμ
και stop και πάλι από την αρχή.
να δω.
που έπεφτε το φως, στα σκοτεινά σημεία του έρωτα.
.
μυρωδιές πετρελαίου,πλαστικών φυτών και baby oil.
.
με ένα ροζ συρραπτικό τα μόνταρα
τα σκηνοθέτησα ξανά
και κράκα#κρούκα
έτριζε η ανάσα μου.
και τώρα τρίζει.
.
σε ξύπνησα;
δεν το ήθελα.
δεν κατάλαβα πως σε ενοχλούσα.
.
με σπρώχνεις στην ψηφιακή σιωπή
και μετά θα μου πεις...βαρέθηκα#flash

7 Comments:

Blogger G.V.G_Ps said...

μερικές φορές, το να προσπαθείς να κόβεις και να ράβεις φιλμ, το να παλεύεις - ασυναίσθητα (;) - να σκηνοθετήσεις και να μοντάρεις τη ζωή σου απ' την αρχή, δε βγάζει πουθενά...
μερικές φορές...
όταν μέσα «στα φιλμ της χαράς και της μιζέριας» δεν είσαι μόνος. γιατί κάνεις θόρυβο, όπως λες. δε θέλεις να ξυπνήσεις κανέναν, κι όμως αυτό είναι αναπόφευκτο. δε θέλεις να ξυπνήσεις ούτε καν εσένα γιατί έτσι θα πάψεις μόνος σου το όνειρο. γι' αυτό καλύτερα να τ'αφήνεις απείραχτα στα συρτάρια σου, έτσι για να τα θυμάσαι που και που... σαν τις παλιές κασέτες που σε μπουκώνουν με μια νοσταλγική χαρά και γεννάνε ρυάκια στα δυο σου μάτια κάθε φορά που τις ανακαλύπτεις πάλι απ' την αρχή μετά από καιρό... κι είναι εκεί, έτσι όπως τις είχες αφήσει. απείραχτες και δικές σου. ολόδικές σου!
Χμ....

2:15 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

ψαλιδισμένοι τίτλοι τέλους κυλούν ανάποδα σε μια ζωή που βιάστηκε να τελειώσει, διψασμένη από το τραγικό μοντάζ του ερασιτεχνικού παρελθόντος

2:29 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

δεν εφυγε ποτε..απλα καποιες τετοιες στιγμες(σαν αυτη)του κλεβεις την μιλια του..πως τολμας??πως τολμας να μοιαζεις τοσο οικειος σ εναν αγνωστο??
dark sillence

7:10 μ.μ.  
Blogger the bastard; unshaved. said...

Ίσως με το μονταζ όλα να φαίνονται πιο όμορφα. Και στη τηλεόραση και στη ζωή μας.
Μα σίγουρα.. το αμοντάριστο πλάνο έχει λάθη, ατέλειες, αλλά εχει χαρακτήρα αληθινό...

Καλό σαββατοκυρίακο φίλε.
Συνέχισε έτσι.

11:20 μ.μ.  
Blogger etalon said...

Χμ! ετσι γινεται συνηθως μολις η ξυλινη ροδα των αισθηματων αρχισει να γυρναι με θορυβο και τριγμους απο την ακινησια, τοτε ενα "βαρεθηκα" την σταματα με ολεθριες συνεπειες στην μονταζιερα του χρονου...


(πηγαινε για μπανιο επειγοντως)

11:40 π.μ.  
Blogger Y.K.M.T. said...

#gvg δεν είμαι σίγουρος ...για τίποτε...

#ήταν καλύτερα τότε...#10...τότε που...όλα ήταν...ερασιτεχνικά...

#είσαι άγνωστος;

#εφηβάκο...όλα είναι όμορφα...και όλα σκοτεινά...απλώς...δεν ξέρω...έχω μπερδευτεί λίγο...

#θα κάνω μια βουτιά και για σένα...etaloνάκο...

3:15 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

ναι ειμαι αγνωστος δυστυχως...(για μενα)απλα ωρες ωρες νιωθω πως με ξερεις.. ;(
dark sillence

11:36 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home