LA MUSICA

δεν έχω χειρότερο. μη με βάζετε να διαλέγω από τα πολλά. πελαγώνω. πέντε τραγούδια μου ζήτησε ο πατουσάκιας, μια κυριακή έφαγα για να καταλήξω στο ότι η μουσική που ακούω είναι σαν κι εμένα. μωβ. στο κόκκινο και στο μπλέ. ψυχρά, θερμά, θερμά, ψυχρά και κατέληξα να γελώ για ώρες με τις επιλογές μου...που πρακτικά δεν είναι επιλογές αλλά αντανακλαστικές εικόνες από ιστορίες που γράφτηκαν με νότες. τραγούδια χαζά, όμορφα, συμπαθητικά ή ξενέρωτα ίσως...τραγούδια όμως που συμπληρώνουν τις Αναμνήσεις μου...
.

the voice-eimear quinn

ήταν τότε που νόμιζα πως ο κόσμος αλλάζει,
τότε που η φωνή της μου ακούστηκε σαν μαγικό ξόρκι,
ένα κάλεσμα.
στην πραγματικότητα είναι ένα τραγούδι από τη eurovision του 1996.
.
big big world-emilia

μπορώ να συγκινηθώ πολύ,
ναι μπορώ,
και ας γελάνε μαζί μου
για το συγκεκριμένο τραγούδι.
στην πραγματικότητα η emilia δεν είπε άλλο!
.
μάσκα-δέσποινα βανδή

αδυναμίες είναι αυτές.
οι στίχοι του τραγουδιού με χτυπάνε ανάμεσα στα μάτια.
θα μπορούσα να το είχα κάνει post.
στην πραγματικότητα θα ήθελα να το είχε κάνει videoclip
γιατί μου τη σπάνε τα παιδάκια με τα σκουφιά.
.
sunday morning-velvet underground

για όλες τις κυριακές που έχω καθήσει μέσα στο σπίτι.
γιατί αυτό το τραγούδι μου θυμίζει πως οι σχέσεις των ανθρώπων,
καμμιά φορά, και το τονίζω, καμμιά φορά, δεν κολλάνε σε αποστάσεις.
στην πραγματικότητα όμως κολλάνε.
.
always-erasure

αν έπρεπε να διαλέξω ένα τραγούδι, θα ήταν αυτό.
οι φιλίες και οι αγάπες μου ξαπλώνουν επάνω του.
στην πραγματικότητα αυτό το τραγούδι μπαίνει σε κάθε cd
που γράφω για κάποιον.
.
δεν θέλω να βάλω κανέναν από εσάς σε αυτή τη διαδικασία.
και δεν μπορώ πάλι να διαλέξω πέντε από εσάς.
κάντε παιχνίδι σαν να μη μοιράζει κανείς.
έτσι κι αλλιώς μεταξύ μας έιναι όλα.ε;