L' ACQUA TORBIDA

πόσο θολά είναι όλα!εκεί που νομίζεις πως....
ξέρεις κάποιον, κάτι...
έρχεται μια στιγμή που όλα μοιάζουν άγνωστα.
πρωτόγνωρα...πλαστικά και γυάλινα.
μια γεύση που δεν ξέρεις αν σου αρέσει.
ένα σκοτάδι που κρατάει μήνες,
λες και ο χρόνος έγινε πέτρα και σου βαραίνει το στέρνο.
σου κόβει την ανάσα.
και σε βυθίζει...
σε έναν βυθό που λέγεται ζωή σου.
εσύ, εκεί.
να παλέυεις με όσο οξυγόνο σου απομένει
τι δύναμη να είσαι αμφίβιο!
να μπορείς να προσαρμόζεσαι
να γίνεσαι χαμαιλέοντας του χρόνου
και να επιβιώνεις.
όμως δεν είσαι και παλεύεις με τα θολά νερά.
με τον χρόνο και την αγνοιά σου.
και πνίγεσαι.
επειδή δεν καταλαβαίνεις
πως όλα αυτά που θεωρείς δεδομένα
δεν είναι παρά μόνο μια εικόνα ρευστή, δική σου.
και θέλεις να αλλάξεις.
να μάθεις να κολυμπάς ή να γίνεις αμφίβιο.
να αλλάξεις τους κανόνες.
και ο χρόνος εκεί σε βαραίνει,
εκεί και εσύ.
τον αφήνεις.
όπιο που που σε εθίζει και σε βουλιάζει
σε θολά νερά.
το οξυγόνο σου καίγεται.
στον εγκέφαλό σου.
καθώς ακόμα δεν μπορείς να καταλάβεις...
πως η ζωή σου...
είναι σαν τον υδράργυρο.
ούτε στερεά.
ούτε υγρή.
και σου γλιστράει από τις παλάμες...