PARLO FRA I DENTI

.
.
.
..
.

.
.
.
.
.
.
..

χάρισέ μου τον εφιάλτη σου,

θα σου χαρίσω ό,τι θες να σπάνε τα δόντια μου ένα ,ένα.
από τις ρίζες, τα ίδια μου τα κόκαλα να με σφάζουν.
με τα μάτια κατακόκκινα…και το στόμα,
κατακόκκινο κι αυτό, θα γυρίσω
κοιτάζοντάς σε,
θα στα φτύσω ένα-ένα. και θα γελάω
θα γελάω μέσα στη ντροπή μου.
συγγνώμη…
δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω άγνωστες λέξεις.

όλα αυτά, αν ο καλός μου φίλος, μου δανείσει τον εφιάλτη του.
δικαιολογίες.
ορίστε…
να και μια λέξη που ξέρεις.

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΓΕΛΩ