10.4.07

LA PARABOLA DEL RAMO

.
.
.
.
.
είναι η παραβολή του κλαδιού.
είναι το όριο της ανάπτυξης.
η έννοια του κραδασμού.
η δύναμη της επιστροφής.
είναι.

ένα κλαδί ζούσε από την πρώτη του μέρα
με ένα όνειρο.
να μεγαλώσει πιο πολύ από όλα τα άλλα.

η παραβολή τελειώνει εδώ.

ένα γερμένο δέντρο στην όχθη της ανοχής μου.

είναι η παραβολή της ανοχής.
είναι το όριο της ανοχής.
η έννοια της ανοχής.
η δύναμη της ανοχής.
είναι που δεν ένιωσα την συγγνώμη σου.

η παραβολή αρχίζει εδώ.

ένας γερμένος εγωισμός στην όχθη της αντίληψής μου.

η παραβολή του κλαδιού
είναι το όριο της ανοχής μου.
η έννοια της ανοχής
είναι η δύναμη της επιστροφής μου.
είναι που παρακαλάω να νιώσω την συγγνώμη σου

η παραβολή αρχίζει και τελειώνει εδώ.

δεν έχω γράψει ποιήματα
δεν έχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυρούς
σε μνήματα
καρφώνω

μ.σταχτούρης

5 Comments:

Blogger industrialdaisies said...

Είναι η κλαίουσα ιτιά στην άκρη του ποταμού... Λυγερά κλαδιά και φιλόξενα. Σπάζουν δύσκολα και δύσκολα βρίσκεις ποιο ξεχωρίζει, ποιο είναι ψηλότερο. Γιατί σημασία κάποιες φορές δεν έχει το ψηλότερο αλλά αυτό που αντέχει... Και κανείς δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για τη φιλοξενία και την αναστάτωση. "Ευχαριστώ" στην καλύτερη και φεύγοντας ένα κομμάτι από το σπίτι λείπει...

3:20 π.μ.  
Blogger billzouk said...

Πολυ ομορφο
Παρε ενα φιλι.

11:03 π.μ.  
Blogger niath said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

11:33 π.μ.  
Blogger Y.K.M.T. said...

#λείπει...όντως...

#το ακουμπώ στο μέτωπό μου...και ανταποδίδω...φυσώντας

3:27 μ.μ.  
Blogger niath said...

τελικα θα παμε στο H&M για καφέ

7:58 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home