24.10.06

DA FIABA





12 Comments:

Blogger Sigmataf said...

Γνωρίζουμε εν τέλη τι έγινε;

4:10 μ.μ.  
Blogger Y.K.M.T. said...

κάπου στο mirc κάνει chat,ίσως και τώρα, γιατί πάντα ξεχνάει να πει πως τα παραμύθια δεν τα θέλει μόνο για τα βράδια...και όλοι το πρωί της λένε ένα αληθινό...ΑΝΤΙΟ REGINA...

4:52 μ.μ.  
Blogger mauve said...

πάω να βρω ένα παραμύθι που θυμήθηκα, να στο γράψω με μωβ γράμματα, που θα σου αρέσει πολύ.
μπορεί να αρέσει και της regina25 αλλά εγώ για σένα θα το αντιγράψω.

8:31 μ.μ.  
Blogger koolkiller-ess said...

ίσως για μια φορά, πρώτη και τελευταία, να μην θέλει να το ακούσει, αλλά να το ζήσει. tough luck, girl!

10:33 μ.μ.  
Blogger Y.K.M.T. said...

ισως...να το έχει ζήσει για μια φορά...και να μην το αντέχει δεύτερη...αλλά ίσως και να έχεις εσύ δίκιο... άλλωστε οι ιστορίες ανήκουν σε αυτούς που τις διαβάζουν...

11:14 μ.μ.  
Blogger Bliss said...

xaxaxaxa mirc

eleor!

ti periergo( me thn kalh ennoia panta) blog!
:O

emeina ekplhkth!

11:30 μ.μ.  
Blogger candyblue said...

Νόμισα ότι θα ταίριαζε και θα σε ενδιέφερε
Για αυτό το άφησα στο πάτωμα. Προσπάθησα να μην ξυπνήσω κανέναν.
jellyannadarling.blogspot.com/2006/07/aih-aayi.html

1:12 π.μ.  
Blogger Good As You said...

teleio to poiima soy..... me girnaei otan imoun 5 xronon....

2:20 π.μ.  
Blogger Y.K.M.T. said...

Mπλε καραμελίτσα...αυτό που άφησες στο πάτωμα, είχε στοιχειώσει τον βραδυνό μου ύπνο καθώς και χθες στην tv τα παραμύθια έπαιζαν πάλι την φατσούλα του άλεξ...!δεν ξύπνησες κανέναν...ή μήπως όχι...

όμοια καλέ...next time να φέρεις και τους βόλους σου...και τα ζελεδάκια...και τα χαμόγελα... ;-)

όσο για την γλυκιά πριγκίπισσα margo ένα χειροφίλημα...

9:40 π.μ.  
Blogger βλαχακι (το) said...

ωραία εικόνα,

θυμίζει την εποχή που
μου άρεσαν οι εικονες περισσοτερο,

αλλά δεν έχει σημασία.

1:43 π.μ.  
Blogger Desposini Savio said...

Μου θύμισες το post που έγραψα πριν λίγο καιρό για έναν βασιλιά που γνώρισα...
Γράφεις όμορφα -
Καλημέρα

9:16 π.μ.  
Blogger Κώστας said...

Τι υπέροχο κείμενο. Πόσο δύσκολο να συνδυάσεις τόσο αρμονικά τα παραμύθια...

Και τι πικρό το τέλος... εμένα με μελαγχόλησε.

Από χθες διαβάζω τα blog σου!

1:44 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home