τελικά οι πράξεις βίας είναι μία προσωπική μάχη.
είναι ο τρόπος που διασκεδάζω να πονάω, ώστε να βγαίνω νικητής.
η δικιά μου παγίδα. τέλεια σχεδιασμένη και ορισμένη στα μέτρα μου, βασισμένη στην αντοχή μου και στην εξέλιξη των ορίων μου.
δηλώνω ένοχος. ένοχος για την απάτη που οργανώνω κάθε μέρα που ξυπνάω. κύριος της ίδιας μου της ψευδαίσθησης.
είναι μια μέρα ειδική. μια μέρα που με κάνει να πονάω έξω από το ορισμένο. τον έχασα τον έλεγχο τελικά και αν προσπάθησα να μην το πάθω, λυγίζω. λυπάμαι που είμαι εδώ. στην θέση να κρίνω τον εαυτό μου, ξαφνικά.
χωρίς να έχω κάτι έξυπνο να πω, δίχως λέξεις να με αδειάσουν.
υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν ξεκολλάνε. που σε μαρκάρουν. κομπιάζω ,και ένας θεός ξέρει, πως πάντα έχω κάτι να πω. είχα.
ασυνεπής είμαι. και αν έφτιαξα όμορφα κείμενα για να το περισώσω.
''δεν μπορώ να είμαι σκλάβος των λόγων μου''.
προσπάθειες όλα. για να με βγάλω από τη λάσπη. κρατήθηκα από τα σχοινιά της απέραντης σοφίας μου, ξέρεις...όσο χωράει μια γυάλα, και κρύφτηκα γελώντας με τον θριαμβό μου. για γέλια ήταν.
μικρόκοσμος πειραματικός και αποστειρωμένος. είναι μεγάλη μαλακία να πιστεύεις πως ο κύκλος σου είναι το φρούριό σου. είναι ακόμα μεγαλύτερη μαλακία να πιστεύεις πως χρειάζεσαι ένα φρούριο. ο κύκλος έιναι ο κύκλος. ορισμένος ως αγάπη, ως cosmopolitan, ως μια βόλτα με πυτζάμες στη βραδινή, έρημη και μωβ φλωρεντία. κάνω συνεχώς λάθη. επαναληπτικά και με θράσος. ούτε καν με θάρρος. ούτε καν με συνέπεια και απλότητα.
αποζητώ. συνέχεια. και νομίζω πως μένω ίδιος.
καρδιά μου παράλογη, ακόμα σε βρίζω.
αντίληψή μου πλαδαρή, κι εσύ στο παιχνιδάκι. στο ρόλο που σου όρισα. δεν είμαι καλά απόψε. δεν μπορώ να κρυφτώ.
έγινα μεγαλύτερος από το φρούριό μου.
.εγώ απόψε...περνάω κρίση με το
εγώ μου.
γιατί είναι μια ειδική μέρα.
.σε ευχαριστώ για όλα...μπορεί να είμαι πολλά πράγματα αλλά δεν είμαι αχάριστος
